آشنــــــــــــــــــای نزدیــــــــــــــــــک

خبر آمدنش را هـــــمه جا پخش کنید !
می رسد لحظه میـــــعاد، به امّید خدا ! 
منتقم میرســـــد و روز ظهور ش، حتماً 
می شود فاطمه دلـــــشاد، به امّید خدا !

حرم خاکے خورشید و قمرهـاے بقیع 
عاقبت مے شود آبـــــاد، به امّید خدا !

مثل مشهد، وســـــط صحن بقیع نصب کنیم 
دو سه تا پنجره فولـــــاد، به امّید خدا !

لذتے دارد عجـــــب، گر که به ما او گوید:
آفرین ! دست مریـــــزاد ! به امّید خدا ! 

...اللهم عجل لولیک الفرج...

سحر از دامن نرجس، برآمد نوگلى زیبا
گلى کز بوى دلجویش، جهان پیر شد برنا
به صبح نیمه شعبان تجلّى کرد خورشیدى
که از نور جبینش شد، منوّر دیده زهرا(س)

دِل مَـن سَخـت هَـواۍ(حَرمَـت)را دارَد
کہ بِگیـرَم(تسبیـح) 
بِنشیـنَم یک گوشہ ۍ دِنـجِ حَرمـَت
بِشُـمارم یـک بہ یـک 
وبِگویـَم از(دِل)
مَـن هَـمان عاشِـق دلخستہ ۍ خونیـن جِگَـرم
مَـن هَـمان بَنـده ۍ بی لایِـق وآشفتہ سَـرم
دِل مَـن یـِک(سَـجاده)پُـراز(عَطـرخُـدا)میخواهَـد
کہ بینـدازَم در(صَحـن حَـرَم)
دو(رُکعَـت عِشـق)بخوانـَم آقا
دِل مـن میخواهـَد دَسـت در دَسـت ضَریـح
گِـره اندازمـو ازعُمـق وجـود
(اشکهایـَم) را جارۍ بُکنـم
تاکہ درسایہ ۍ اَمـن حَـرمـَت دلَـم آرام بگیـرَد(اَربـــــاب)....