آشنــــــــــــــــــای نزدیــــــــــــــــــک

یا زینب س مدد...

اول این هفته باید گفت بی حد و عدد



راهیم کن کربلا مولا تنا زینب س مدد

═══════ ೋღ❤ღೋ══════

ساحل چشم من از شوق به دریا زده است

چشم بسته به سرش، موج تماشا زده است

جمعه را سرمه کشیدیم، مگر برگردی

با همان سیصد و فرسنگ نفر برگردی

زندگی نیست، ممات است تو را کم دارد

دیدنت ارزش آواره شدن هم دارد

از دل تنگ من، آیا خبری هم داری؟

آشنا، پشت سرت مختصری هم داری؟

منتی بر سر ما هم بگذاری، بد نیست

آه، کم چشم به راهم بگذاری، بد نیست

نکند منتظر مردن مایی، آقا؟

منتظرهات بمیرند، میایی آقا؟

به نظر می رسد این فاصله ها کم شدنی ست

غیر ممکن تر از این خواسته ها هم شدنی ست

دارد از جاده صدای جرسی می آید

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

منجی ما به خداوند قسم آمدنی ست

یوسف گم شده، ای اهل حرم ! آمدنی ست 

═══════ ೋღ❤ღೋ══════

آقا بطلب هوای مشهد کردم . . . .
خدّام حرم غم تو را می فهمند
تاثیر تو را در همه جا می فهمند

حالی که در این شب جدایی دارم
حالی که حرم نرفته ها می فهمند

از راه نیامده مُجابی بروی
دردیست که زوار شما می فهمند

حوض وسط صحن تو حوض کوثر
رازیست که تنها شهدا می فهمند

در گوشه ی صحن تو اجابت جاریست
این را همه ی اهل دعا می فهمند

ما آمده ایم ... کربلا می خواهیم
حرفی که تمام رفقا می فهمند

بنگر که من از مرز جنون رد کردم
آقا بطلب هوای مشهد کردم . . . !